Swimming pool stuff

Na de duikcruise had ik gedacht nog te gaan freediven, met name gericht op diepte omdat ik dynamisch een stuk verder onder water kan. Was dan ook benieuwd of ik nog dieper kon. Langsgereden bij de freedive club maar die was dicht. Het duurde ook lang voordat ik reactie had of ik kon trainen bij ze. Plan B, nog wat meer duiken, viel ook in duigen. Of de dagtocht was volgeboekt, of de andere organisaties die ik aanschreef reageerden niet. Dit gold voor alle dagen. Paar dagen aan een zwembad liggen is niet aan me besteed maar zo werd de rest van de week wel.

Deze week een scooter gehuurd en twee maal bij Big Buddha langs geweest. De eerste keer op dinsdag omdat Udo, een van de duikgenoten op de Marco Polo, wat uitgebreider wilde shoppen. Daar had ik geen trek in en reed snel op en neer naar Buddha. Wel met een verstekeling; ineens voelde ik wat nats op mijn been. Door een plas was ik niet gereden, er bleek een boomkikker op mijn kuit te zitten. Die is een paar keer van positie gewisseld terwijl ik de heuvel waarop het 45 meter hoge Buddha-beeld staat, zit eigenlijk. Op mijn scheen, knie, weer mijn scheen en weer mijn knie. Zelfs voor op de scooter, naar voren kijkend en dan weer mij aankijkend. Heb de kleine op een gegeven moment langs de weg afgezet. Ik ben vlug naar het beeld gegaan, maar moest snel terug. Ik had met Udo afgesproken. Ik had me alleen verkeken op de tijd om heen en terug te geraken, pas later op de dag troffen we elkaar weer bij het Palm Garden Resort. Voordat hij richting Duitsland ging mijn beeldmateriaal op zijn USB-stick gezet en een koud biertje gedronken ter afscheid.

Hierop volgde een Thaise massage. Ik moest gaan liggen met mijn voeten plat op de grond, het vrouwtje ging vol op mijn voeten staan. Omdat er nog een kneuzing van Gili Trawangang vorig jaar na-ijlt, moest ik me echt verbijten. De toon voor de rest van de massage was gezet. Het was zelden prettig, het was vooral een grote pijniging. Na afloop voelde mijn lijf een stuk beter dan voor de massage.

Op de woensdag heb ik het Palm Garden Resort niet eens verlaten. De hele dag geslapen, geluierd en gezwommen in het zwembad. Drie keer in het zwembad geweest op een vakantiedag, een nieuw PR. Je moet toch wat als je plannen in duigen vallen.

Op donderdag heb ik mijn eigen PR van de woensdag verbeterd. Vier maal uitgebreid gezwommen! Wat een prestatie! ;-) Het zwembad was heerlijk. Donderdagavond wilde ik richting Big Buddha, om vandaar de zonsondergang te bekijken; kwam Robert net terug van zijn jungle trek. Hij vroeg of hij mee mocht, geen probleem. Hij achterop de scooter, ik zigzaggend door het verkeer. De zonsondergang was heel mooi, de verkleuringen van de lucht en het terrein schitterend. Uit Big Buddha kwamen allemaal vleermuizen gevlogen, eentje vloog bijna tegen mijn hoofd aan. Zou toch niet te missen moeten zijn met sonar! ;-) Ook kwamen er allemaal apen uit het woud en liepen om ons heen. Het werd goed donker en daarom op weg naar de uitgang. Blijkbaar was het al de bedoeling dat we daar weg waren, een bewaker begon hard te blèren dat we moesten gaan. Ok, doei. Nog een hapje gegeten met Robert om te horen hoe zijn uitstapje was. Afgesloten met een drankje, laat werd het niet.

Op vrijdag het PR van donderdag geëvenaard en de spullen ingepakt. De laatste dag was aangebroken. Nog een laatste massage. Dit keer dacht ik mezelf een plezier te doen met een oliemassage, leek me wat minder pijnljk dan de Thaise massage. Dat bleek niet het geval, toch voelde het na afloop weer prima.
De terugreis naar huis zal ik niet snel vergeten. De eerste vlucht had ik al te maken met vertraging. Wat vervelender was dat de lasagne die geserveerd werd, er bijna linea recta weer uit vloog. Mijn maag draaide rondjes, ik trok een sprintje naar de wc achter in het vliegtuig. Toen mijn maag weer leeg was na een paar minuten, was de misselijkheid weer weg. Daarna kreeg ik nog wel een toetje voorgeschoteld. Al was dat meer in de figuurlijke zin. We vlogen namelijk vlak langs het centrum van Kuala Lumpur. De Petronas Towers en de Menara KL Tower vielen op, twee locaties waar ik ben geweest, vielen op. De rest kon ik niet benoemen maar lag er mooi bij. Eenmaal geland in KL toch wat gegeten en me gewaagd aan een lycheetini. Snel naar de volgende vlucht: de MH16.

De naam had hij al niet helemaal mee, werd er omgeroepen dat er een technisch mankement was en we nog niet aan boord mochten. De officiële lezing werd daarna dat de co-piloot niet goed was geworden en er een vervanger zou komen. Na een uur of anderhalf mochten we alsnog het vliegtuig in en zou er nog een personeelslid vervangen moeten worden. Na een dikke twee uur (in totaal) mochten we alsnog weg. Wat rare geluiden tijdens het opstijgen, of het aanlooptraject deed normale zaken anders klinken. Uiteindelijk na 13 uur landden we op Schiphol. Snel mijn rugzak van de band opgepikt en op naar huis. Anouk was zo lief me op te halen. Veel last van vermoeidheid, zorgde ervoor dat het voorgenomen gezellige avondje in duigen viel, op bank in slaap gevallen, nog dromend over het moois wat deze vakantie heeft gebracht. Een absolute aanrader. Vooral vanwege het duiken overigens, mocht dat niet duidelijk zijn.