Control Alt Delete

Aan al het moois komt een eind, en zo is het ook voor mijn mooiste reis ooit. Ben inmiddels anderhalve dag in Nederland; vooralsnog heb ik het vakantiegevoel kunnen vasthouden. Of de gevoelde jetlag hier mee te maken heeft?? Tot drie uur 's middags loop ik rond met veel energie en alsof ik de marathon kan lopen, maar dan ineens is de bron leeg, en heb je slechts nog sporadische oplevingen. Gisteren hardgelopen en twee etentjes buiten de deur gehad gisteravond en vanavond: ik probeer zo lang mogelijk wakker te blijven en 's ochtens bijtijds op te staan, om zo snel mogelijk in mijn ritme te komen. Mijn brein lijkt zich verdeelt te hebben in een kamp dat weer in de realiteit is danwel wil komen, het andere deel blijft hangen in vakantiesferen en gevoel van vrijheid. Voor mijn vertrek was er een kleine kans dat ik de geboorte van mijn nieuw nichtje danwel neefje zou gaan missen, nu is het duidelijk dat ik ergens deze week oom wordt.

Vrijdagochtend werd ik opgehaald met de shuttle-bus en na nog wat anderen opgepikt te hebben in Cairns werden we op het vliegveld gedropt. Door de controle heen, en op naar de gate. Je hoeft niet al te lang van tevoren aanwezig te zijn dus binnen een tel zat ik in het vliegtuig, heb een entertainment set gehuurd en Source Code gekeken, tegen de tijd dat die klaar was werd de landing weer ingezet. Na de touchdown snel het vliegtuig uit en met de trein en ferry naar Manly. Laura was net klaar met werken toen ik aankwam dus dat was mooi getimed. Erg leuk elkaar weer te zien, we hadden elkaar gemist... We hebben samen boodschappen gehaald waarna Laura een afscheidscake voor me ging maken. Ze maakte er een mooi feest van, met allerlei lagen en kleurtjes, met liefde bereid. Ondertussen zaten we te snoepen van de ingrediënten, en te grappen en te grollen, maar toen de klus geklaard was begon toch het besef te komen dat het er bijna op zat. Uiteraard Laura voor dit mooie gebaar bedankt waarna zij nog even op pad ging om avondeten te halen, daarna pyjama's aan en spelletjesavond gehouden. Yahtzee, kaarten, ik kreeg vanavond klop op alle fronten, ik moest zelfs mijn verlies ondertekenen in haar dagboek zodat ze dit later kon laten zien aan haar kleinkinderen, ze wint normaliter zelden van me maar die avond waren de rollen omgedraaid.

Zaterdag lekker lang blijven liggen, alvorens Laura moest werken. Ik ben toen zelf naar Sydney gegaan en heb daar weer wat kilometers gelopen. Via The Opera House naar de Botanic Gardens, naar St George street via allerlei shopping malls, al waren de meeste winkels al gesloten, terwijl ik deels juist ging om souvenirs te bemachtigen. Nog genoeg souvenirshops open maar wat ik wilde, fotoboeken over bepaalde streken of steden, hadden ze niet, de enige buit van de dag was een trui. 's Avonds aan het water bij Circular Quay gezeten, met uitzicht op Harbour Bridge en The Opera House, ondertussen gezellige deuntjes komend uit allerlei eetgelegenheden. Als de zon onder is gegaan is de stad mooi verlicht en dan een tijd stil zitten en rondkijken is zeker geen straf. Toen het om een uur of tien toch wat fris begon te worden op de ferry naar Manly gestapt, Laura was inmiddels weer thuis, en hebben nog gezellig teruggekeken op de leuke tijd die we samen hebben gehad en nog wat onderwerpen die langs kwamen waaien. Daarna lekker tegen elkaar aan gekropen, het was wat koud, en zijn samen in slaap gevallen.

Op zondag de wekker gezet, ik moest om half twaalf uiterlijk de deur uit en kreeg een lekker ontbijtje voorgeschoteld. We waren allebei wat stilletjes, ik ondertussen de tijd in de gaten houdend. Toen het dan echt zo ver was heb ik na een intens afscheid de deur dichtgetrokken. Slik! De gang naar het vliegveld ging soepel en na het inchecken snel naar de gate, want het boarden was al begonnen. De vlucht naar Hongkong, 7200 kilometer oid, duurde gevoelsmatig erg lang, heb weer wat comedy-series gekeken en na een landing langs een bij nacht verlichte stad, zonder de bekende wolken en smog dus een zeer fraai uitzicht, binnen 3 uur weer in de lucht op weg naar Amsterdam. Op deze vlucht, zo'n 9600 kilometer, heb ik warempel een uur of drie kunnen slapen, normaal kan ik niet slapen in vliegtuigen. De wakkere uren weer series gekeken en deze vlucht leek redelijk snel te gaan. Eenmaal geland duurde het wel een tijd voor we en getaxied, en uit het vliegtuig waren, de koffers kwamen ook niet bepaald snel; in totaal na ruim een uur en een kwartier had ik mijn koffer in de smiezen en door de douane gegaan, mijn vader wachtte me op. Naar mijn ouders huis gereden, even mijn sleutels opgehaald, mijn spullen thuis gebracht en daarna voor het eerst weer naar de Appie, mijn ontbijt en lunch regelen. In vergelijk met Australië is dit dan ineens goedkoop. Na een stevig ontbijt de laptop van werk maar eens opgestart... De emails wegwerkend en mijn collegae sprekend mijmer ik nog weg bij alle ervaringen van de afgelopen maand, dit gevoel hoop ik nog lang te kunnen vasthouden. Meestal ben ik het namelijk na een uur weer kwijt. Maar dat deze vakantie anders zou zijn had ik al ingecalculeerd: nieuwe paden tonen zich in deze 'state of mind', eens kijken welke ik ga bewandelen.