De kop is eraf!

Met Paradise Island aan bakboord ben ik op het achterdek gaan zitten. Het is 20:00u geweest, er is drie uur tijdverschil met Nederland , en na het eerste diner aan boord van de MY Dhinasha een goed moment om in een verkoelend briesje mijn eerste reisverslag te maken.
De afgelopen weken keek ik met argusogen naar de ontwikkelingen tussen Oost en West en dan met name naar eventuele nieuwe boycotten tegen Rusland. Ik vlieg namelijk met Aeroflot, iets wat een jaar of twintig geleden toch zeker geen goede naam had (wellicht nog heeft) maar het is allemaal goed bevallen. Die zelfde ogen waren soms ook gericht op de vulkanische activiteiten op IJsland, die mogelijk ook roet in het eten zouden gooien. Ik had wel gemist dat er koperdieven in Nederland actief waren waardoor het treinverkeer ernstig ontregeld was. Gelukkig dat mijn ouders van de week aanboden om me te brengen want anders had ik dat op Utrecht CS uitgevonden. Desalniettemin waren de goden me gunstig gezind; ik ben aangekomen op de Malediven!!!

Gisterochtend ben ik met een vlucht van Amsterdam naar Moskou gevlogen. Ik zat naast een Nederlandse geneeskundestudent die via Moskou naar Hongkong vloog. Hij gaat daar twee maanden werken aan een onderzoek waarna hij een curriculum van zijn studie in Saudi-Arabië gaat doen. Na geland te zijn in Moskou hebben we nog even een burger gegeten alvorens hij, Tom zo bleek, richting zijn gate ging. Ik moest nog een aantal uren wachten. Ik ben begonnen met het lezen van een boek en ik heb nog wat heen en weer geslenterd alvorens ik in een ruime Airbus (A330) stapte. Media entertainment sets, oordopjes, kussen, dekens, drinken, extra beenruimte, het zat allemaal bij de service in. Hoewel mijn Russisch niet verder komt dan Glasnost, Perestroika, Moskva en Vodka en het Engels van de stewardessen ook wat beperkt was maakten ze het me naar de zin. Tijdens deze vlucht, als met vele anderen, lukte het me weer erg slecht om te slapen. Ik heb uiteindelijk twee films gekeken (World War Z en The Secret Life of Walter Mitty) en daarnaast vooral naar buiten zitten kijken of er wat te zien viel. Er werd met een boog om Moskou gevlogen waardoor je goed op de stad, in de nachtelijke verlichting, kon kijken. Onderweg nog allerlei oude plaatsen overvlogen zoals Yerevan , Teheran en Isfahan alvorens ik in een foetushouding op mijn rug (demonstraties op aanvraag ;-) ) toch wegdoezelde. Boven Dubai, een half uurtje later, werd ik weer wakker en viel niet meer in slaap. Dan maar weer kijken. Langzaam maar zeker naderden we het einde van het Arabische schiereiland en kruisten over de Indische Oceaan. Daar genoot ik vooral van de zonsopkomst die aanvankelijk tergend langzaam het donker verdreef. Op een gegeven moment leek het alsof de zon uit de oceaan zelf kwam en binnen enkele minuten kon je echt niet meer naar buiten kijken hoe fel hij was. Een uur of wat later zette de piloot de landing in.

We daalden met een boog van het noorden, via het westen naar het zuiden en via oosten weer naar het noorden. Er was goed zicht op de omvang en pracht van de Malediven. Eenmaal in Male duurde het wat lang voor we door de controlepunten waren. Het voelde warm aan met een graad of 29! Buiten wachtte de duikinstructeur Bas ons op, samen met Fatteh (de andere instructeur) en drie reisgenoten. Twee van hen uit Nederland, Jeroen en Arthur en de ander uit Denemarken, Christian. Later zouden twee Duitsers, Susanna en Thilo, zich nog aan het gezelschap toevoegen. Er kunnen veertien gasten aan boord maar er zijn er zes. Dit biedt meerdere voordelen, zoals een eigen kamer! :-)

Na de spullen op de kamer te hebben gelegd gingen we ons gereed maken voor de eerste duik. We kregen een briefing. Deze opfrisduik werd gedaan bij een schoonmaakstation voor manta’s en er zouden ook diverse soorten rifhaaien rondzwemmen. We gingen met zijn allen tegelijk het water in maar er was wel zoveel stroming dat de groep uit elkaar werd getrokken. Jeroen en ik waren vijf meter van Fatteh die de ene kant op ging met de rest van de groep en ondanks verwoede vinslagen voerde de stroom ons de andere kant op. Jeroen en ik bleven bij elkaar maar de condities waren verre van prettig. Ik zag nog allerlei mooie vissen (sweetlips, papegaaivissen en grote trevally) maar we moesten ons aan de bodem vastklampen om niet meegevoerd te worden. Het leek wel een kleine storm beneden en na twaalf minuten hebben we de duik afgebroken. Illustratief voor deze duikervaring was de vraag van Jeroen over welke vissen ik het nou toch had… De rest van de groep kwam niet veel later op een ander punt ook naar boven. Zij hadden het ook zwaar beneden en konden niet genieten van de duik. De condities waren abnormaal wat een schrale troost was voor de vele teleurgestelde blikken. Het hielp ook wat dat niemand manta’s of haaien had gezien. Op de dhoni riep Bas: "Welkom op de Malediven!"

Zo dadelijk ga ik mijn hut opzoeken en slapen. Inmiddels is het 21:00u en om 05:30u worden we wakker gemaakt en liggen we, na een snelle hap en een briefing als het goed is, om 06:00-06:30u in het water. De eerste duik was dan niet prettig, spectaculair was het wel en de volgende zevendertig zullen we vast nog genoeg zien en ervaren.